رباعی شمارهٔ ۸۷

سنایی / دیوان اشعار / رباعیات

بس عابد را که سرو بالای تو کشت
بس زاهد را که قدر والای تو کشت
تو دیر زی ای بت ستمگر که مرا
دست ستم زمانه در پای تو کشت