رباعی شمارهٔ ۳۹۴

سنایی / دیوان اشعار / رباعیات

هست از دم من همیشه چرخ اندر دی
وز شرم جمالت آفتاب اندر خوی
هر روز چو مه به منزلی داری پی
آخر چو ستاره شوخ چشمی تا کی