رباعی شمارهٔ ۲۲۹

سنایی / دیوان اشعار / رباعیات

هر چند بود مردم دانا درویش
صد ره بود از توانگر نادان بیش
این را بشود جاه چو شد مال از پیش
و آن شاد بود مدام از دانش خویش