رباعی شمارهٔ ۲۱۳

سنایی / دیوان اشعار / رباعیات

ای چون هستی برده دل من به هوس
چون نیستیم غم فراق تو نه بس
گر چون هستی به دستت آرم زین پس
پنهان کنمت چو نیستی از همه کس