غزل شمارهٔ ۹۲۴

صائب تبریزی / دیوان اشعار / غزلیات

از چه و زندان برآمد هر که روح از تن شناخت
شد عزیز آن کس که یوسف را ز پیراهن شناخت
رخنه دل کرد بر من جسم را ماتم سرا
خانه زندان شد به هر مرغی که او روزن شناخت
بینش ظاهر به کنه روح نتواند رسید
چون مسیحا را تواند دیده سوزن شناخت؟
کفر و دین و روز و شب در عالم حیرت یکی است
در بلا افتاد هر کس دوست از دشمن شناخت
تا بر آمد جان ز تن، گم کرد نادان خویش را
وای بر آن کس که یوسف را به پیراهن شناخت
از در و دیوار می پرسد خبر آیینه را
گر چه طوطی خویش را ز آیینه روشن شناخت
اشک من تا روشناس چهره شد، در دل نماند
همچو آن طفلی که راه کوچه و برزن شناخت
خرده راز شرر در سینه اش سیماب شد
سنگ از روزی که ذوق صحبت آهن شناخت
رفت آسایش ز دل تا ره به کوی یار برد
مور کی از پا نشیند چون ره خرمن شناخت؟
غوطه در خون می زند چون یاد گلشن می کند
تا دل صائب حضور گوشه گلخن شناخت
بررسی آماری غزل شمارهٔ ۹۲۴

بیشترین کلمات استفاده شده از لحاظ آماری کلمات شناخت، دل، خویش، آیینه، زندان، روح، شناخت؟، ره، یوسف، پیراهن می باشند. صائب تبریزی از کلمه شناخت ۹ بار ، دل ۴ بار ، خویش ۲ بار ، آیینه ۲ بار ، زندان ۲ بار ، روح ۲ بار ، شناخت؟ ۲ بار ، ره ۲ بار ، یوسف ۲ بار ، پیراهن ۲ بار در غزل شمارهٔ ۹۲۴ استفاده کرده است.

کلمه تکرار
شناخت 9
دل 4
خویش 2
آیینه 2
زندان 2
روح 2
شناخت؟ 2
ره 2
یوسف 2
پیراهن 2