رباعی شمارهٔ ۷۲

سعدی / دیوان اشعار / رباعیات

چون صورت خویشتن در آیینه بدید
وان کام و دهان و لب و دندان لذیذ
می‌گفت چنانکه می‌توانست شنید
بس جان به لب آمد که بدین لب نرسید