رباعی شمارهٔ ۱۷

سعدی / دیوان اشعار / رباعیات

خیزم بروم چو صبر نامحتملست
جان در قدمش کنم که آرام دلست
و اقرار کنم برابر دشمن و دوست
کانکس که مرا بکشت از من بحلست