رباعی شمارهٔ ۳۷

اوحدی / دیوان اشعار / رباعیات

جانا، دلم از فراق رویت خونست
چشمم ز غمت چو چشمهٔ جیحونست
آن خال که بر رخت نهادست، دمی
بر روی منش نه، که ببینم چونست؟