چو خسرو دید کان یار گرامی
ز دانش خواهد او را نیکنامی
بزرگ امید را نزدیک خود خواند
به امید بزرگش پیش بنشاند
کهای تو بزرگ امید مردان
مرا از خود بزرگ امید گردان