رباعی شمارهٔ ۹۰۷

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

گر جان داری بیار جان باز آخر
آنجای که برده‌ای ز آغاز آخر
یک نکته شنید جان از آنجا آمد
صد نکته شنید چون نشد باز آخر