رباعی شمارهٔ ۸۰۴

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

کی غم خورد آنکه شاد مطلق باشد
واندل که برون ز چرخ ازرق باشد
تخم غم را کجا پذیرد چو زمین
آن کز هوسش فلک معلق باشد