رباعی شمارهٔ ۷۶۸

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

عقل و دل من چه عیشها میداند
گر یار دمی پیش خودم بنشاند
صد جای نشیب آسیا میدانم
کز بی‌آبی کار فرو میماند