رباعی شمارهٔ ۷۳۴

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

سودای ترا بهانه‌ای بس باشد
مستان ترا ترانه‌ای بس باشد
در کشتن ما چه میزنی تیغ جفا
ما را سر تازیانه‌ای بس باشد