رباعی شمارهٔ ۷۰۶

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

دی چشم تو رای سحر مطلق میزد
روی تو ره گنبد از رق میزد
تا داشتی آفتاب در سایهٔ زلف
جان بر صفت ذره معلق میزد