رباعی شمارهٔ ۷۰۱

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

دوش آن بت من همچو مه گردون بود
نی نی که به حسن از آفتاب افزون بود
از دایرهٔ خیال ما بیرون بود
دانم که نکو بود ندانم چه بود