رباعی شمارهٔ ۶۵۶

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

دامان جلال تو ز دستم نشود
سودای تو از دماغ مستم نشود
گوئیکه مرا چنانکه هستی بنمای
گر بنمایم چنانکه هستم نشود