رباعی شمارهٔ ۵۱۶

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

از تاب تو نی یار و عدو میماند
در بزم تو نی رطل سبو میماند
جانا گیرم که خونم آشامیدی
آخر به لب شهد تو بو میماند