رباعی شمارهٔ ۴۶۴

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

آنجا که بهر سخن دل ما گردد
من می‌دانم که زود رسوا گردد
چندان بکند یاد جمال خوش تو
کر هر نفسش نقش تو پیدا گردد