رباعی شمارهٔ ۴۴۰

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

هر ذره که چون گرسنه بر خوان خداست
گر تا باید خورند اینخوان برپاست
بر خوان ازل گرچه ز خلقان غوغاست
خوردند و خوردند کم نشد خوان برجاست