رباعی شمارهٔ ۴۳۴

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

هر جان که از او دلبر ما شادانست
پیوسته سرش سبز و دلش خندانست
اندازهٔ جان نیست چنان لطف و جمال
آهسته بگوئیم مگر جانانست