رباعی شمارهٔ ۴۲۰

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

من کوهم و قال من صدای یار است
من نقشم و نقشبندم آن دلدار است
چون قفل که در بانگ درآمد ز کلید
می‌پنداری که گفت من گفتار است