رباعی شمارهٔ ۳۹۷

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

گویند بیا به باغ کانجا لاغ است
نی زحمت نزهت و نه بانگ زاغ است
اندر دل من رنگرز صباغست
کاندر پر هر زاغ از او صد باغ است