رباعی شمارهٔ ۳۷۳

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

گر جملهٔ آفاق همه غم بگرفت
بیغم بود آنکه عشق محکم بگرفت
یک ذره نگر که پای در عشق بکوفت
وان ذره جهان شد که دو عالم بگرفت