رباعی شمارهٔ ۳۵۵

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

شمشیر ازل بدست مردان خداست
گوی ابدی در خم چوگان خداست
آن تن که چو کوه طور روشن آید
نور خود از او طلب که او کان خداست