رباعی شمارهٔ ۳۵۲

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

شاگرد توست دل که عشق آموز است
مانندهٔ شب گرفته پای روز است
هرجا که روم صورت عشق است بپیش
زیرا روغن در پی روغن سوز است