رباعی شمارهٔ ۳۲۴

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

دلدار ظریف است و گناهنش اینست
زیبا و لطیف است و گناهش اینست
آخر بچه عیب می‌گریزند از او
از عیب عفیف است و گناهش اینست