رباعی شمارهٔ ۳۱۲

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

در کوی غم تو صبر بیفرمانست
در دیده ز اشک تو بر او حرمانست
دل راز تو دردهای بیدرمانست
با این همه راضیم سخن در جانست