رباعی شمارهٔ ۲۹۶

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

خورشید رخت ز آسمان بیرونست
چون حسن تو کز شرح و بیان بیرونست
عشق تو در درون جان من جا دارد
وین طرفه که از جان و جهان بیرونست