رباعی شمارهٔ ۲۸۴

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

چشمی دارم همه پر از صورت دوست
با دیده مرا خوشست چون دوست در اوست
از دیده دوست فرق کردن نه نکوست
یا دوست به جای دیده یا دیده خود اوست