رباعی شمارهٔ ۲۱۹

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

ای هرچه صدف بستهٔ دریای لبت
وی هرچه گهر فتاده در پای لبت
از راهزنان رسیده جانم تا لب
گر ره ندهی وای من و وای لبت