رباعی شمارهٔ ۲۱۳

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

این گرمابه که خانهٔ دیوانست
خلوتگه و آرامگه شیطانست
دروی پریی، پری رخی پنهانست
پس کفر یقین کمینگه ایمانست