رباعی شمارهٔ ۱۸۹

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

ای دل تا ریش و خسته میدارندت
دیوانه و پای بسته میدارندت
مانندهٔ دانه‌ای که مغزی داری
پیوسته از آن شکسته میدارندت