رباعی شمارهٔ ۱۸۳۷

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

چون شب بر من زنان و گویان آئی
در نیم شبی صبح طرب بنمائی
زلف شب را گره گره بگشائی
چشمت مرسا که سخت بی‌همتائی