رباعی شمارهٔ ۱۷۹۰

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

گر آب دهی نهال خود کاشته‌ای
ور پست کنی مرا تو برداشته‌ای
خاکی بودم به زیر پاهای خسان
همچون فلکم مها تو افراشته‌ای