رباعی شمارهٔ ۱۷۵۴

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

ای ماه اگرچه روشن و پرنوری
از روشنی روی بت من دوری
وی نرگس اگرچه تازه و مخموری
رو چشم بتم ندیده‌ای معذوری