رباعی شمارهٔ ۱۷۵۲

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

ای کمتر مهمانیت آب گرمی
کز لذت آن مست شود بی‌شرمی
ای خالق گردون به خودم مهمان کن
گردون به کجا برد به آب گرمی