رباعی شمارهٔ ۱۷۰۹

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

ای باغ خدا که پر بت و پر حوری
از چشم خلایق اینچنین چون دوری
ای دل نچشیده‌ای می منصوری
گر منکر آن باغ شوی معذوری