رباعی شمارهٔ ۱۷۰۴

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

ای از تو مرا گوش پرودیده بهی
خوش آنکه ز گوش پای بر دیده نهی
تو مردم دیده‌ای نه آویزهٔ گوش
از گوش بدیده آ که در دیده نهی