رباعی شمارهٔ ۱۶۵۵

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

آن خوش باشد که صاحب تمییزی
بی‌آنکه بگویند و بگوید چیزی
بی‌گفت و تقاضا برسد مهمانرا
تروندهٔ خوش ز صاحب پالیزی