رباعی شمارهٔ ۱۶۲۸

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

زلف تو که یکروزم از او روشن نه
با خاک برآورد سرو با من نه
با هرچه درآرد سر او زنده شود
کانجا همه جانست سراسر تن نه