رباعی شمارهٔ ۱۴۲۲

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

ای لعل لبت معدن شکر چیدن
وز چشم تو نور نامصور دیدن
مه گردانست و برک که گردانست
فرقست بسی میان هر گردیدن