رباعی شمارهٔ ۱۲۸۷

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

گر کبر بخورده‌ام که سرمست توام
مشتاب بکشتنم که در دست توام
گفتی که زمین حق فراخست فراخ
ای جان به کجا روم که در دست توام