رباعی شمارهٔ ۱۱۰۴

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

نومید مشو امید می‌دار ای دل
در غیب عجایب است بسیار ای دل
گر جمله جهان قصد به جان تو کنند
تو دامن دوست را نه بگذار ای دل