رباعی شمارهٔ ۱۰۳۹

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش
بی‌آنکه دلم سیر شد از دیدارش
او رفت و نماند در دلم تیمارش
آری برود گل و بماند خارش