رباعی شمارهٔ ۱۰۱۴

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

ای زلف پر از مشک تتاری همه خوش
اندر طلب چو من نگاری همه خوش
در فصل بهار و نوبهاری همه خوش
چون قند و نبات در کناری همه خوش