شمارهٔ ۱۰ - ایضا ماده تاریخ
گل گلشن لطف عبدالغنی
که بادش بهشت معلی نصیب
به غربت فتاد و شراب اجل
شد از جام دورش همان جا نصیب
ولی چون پس از اربعینی شدش
چنین منزلی راحتافزا نصیب
خرد فکر تاریخ وی کرد و گفت
چه جای مبارک شد او را نصیب