گزیدهٔ غزل ۲۷۲

عقل وارون زتمنای تو معنی میکرد
عشق می‌آمد و او نیز مسخر می‌شد
گر چه بسیار بگفتیم نیامد درگوش
خوشتر از نام تو با آنکه مکرر می‌شد