رباعی ۸۲

خیام / ترانه‌های خیام (صادق هدایت) / هرچه باداباد [۱۰۰-۷۴]

* در پای اجل چو من سرافکنده شوم،
وز بیخ امید عمر بر کنده شوم،
زینهار، گِلَم به جز صراحی نکنید،
باشد که ز بوی می دمی زنده شوم.