رباعی ۹۲

خیام / ترانه‌های خیام (صادق هدایت) / هرچه باداباد [۱۰۰-۷۴]

* من هیچ ندانم که مرا آن‌که سرشت،
از اهل بهشت کرد، یا دوزخ زشت؛
جامی و بتی و بَربَطی بر لب کِشت.
این هر سه مرا نقد و تو را نسیه بهشت.