رباعی شمارهٔ ۳۴۴

خاقانی / دیوان اشعار / رباعیات

روزی که سر زلف چو چوگان داری
آسیمه دلم چو گوی میدان داری
آن شب که همی رای به هجران داری
آفاق به چشم من چو زندان داری